20. Κυνηγώντας τις ανθοφορίες

Αναμφίβολα η πιο δύσκολη και δαπανηρή δουλειά στη μελισσοκομία, είναι η μεταφορά των μελισσιών από τόπο σε τόπο, ανάλογα με τις ανθοφορίες κάθε περιοχής.



Μας πήρε η μέρα

Μέσα σε ένα μήνα, δύο μετακινήσεις! Είτε το βράδυ, είτε νωρίς το πρωί, ώστε οι μέλισσες να βρίσκονται μέσα στις κυψέλες. Η αλήθεια είναι ότι «πέσανε» λίγο βαριές, αλλά τουλάχιστον η ικανοποίηση και η ανακούφιση είναι εξίσου μεγάλη τώρα, που ολοκληρώθηκε αυτή η διαδικασία.

Στην Κασσάνδρα



Σε υψόμετρο 800 μ

Πρώτη μετακίνηση, από την Κασσάνδρα -υψόμετρο 200 μέτρων, στο «βουνό» -800 μέτρων υψόμετρο, με την ελπίδα να επωφεληθούμε από την ανθοφορία της καστανιάς. Αντί όμως για την καστανιά, τα πήγε καλά η βαλανιδιά, γεγονός βέβαια, που δεν μας απογοήτευσε, καθώς και η βαλανιδιά δίνει ένα εξίσου εύγευστο μέλι .

 

         



 






Ήταν μια επιτυχημένη μετακίνηση, αν εξαιρέσουμε την απώλεια τεσσάρων μελισσιών, οι οποίες κλάπηκαν!!! Δεν θα πλατειάσω για το συχνό φαινόμενο της κλοπής μελισσιών στην Ελλάδα, αλλά το γεγονός ότι υπήρξα θύμα κλοπής ήδη στους 3 (τρεις) μήνες αφότου αγόρασα τα μελίσσια, αυτό δείχνει την έκταση  του φαινομένου το οποίο αποτελεί μεγάλη απειλή και ανησυχεί όλους μας.     

Μία από τις 4 κυψέλες που βοήθησε κάποιος να μην ξαναδούμε!

Δεύτερη μετακίνηση, από το βουνό και τα 800 μέτρα υψόμετρο, στο Κάμπο δίπλα στο ποτάμι  -0 μέτρα υψόμετρο-, με την ελπίδα να «πιάσουμε» τις ανθοφορίες του κάμπου. Πέρα από τα βαμβάκια που καλλιεργούνται στην περιοχή υπάρχει ανθοφορία από διάφορα άγρια φυτά που φύονται στις όχθες του ποταμιού.


Δίπλα στο ποτάμι

Τα βαμβάκια άρχισαν να ανθίζουν

                                     Όπως φαίνεται, η ώρα του τρύγου, πλησιάζει!