Ενημέρωση φίλων για ό,τι παράγεται από τη μέλισσα, το σταφύλι και την ελιά, και όχι μόνο.

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

26. Τριπλή κυψέλη. Ένα εργαλείο για βασιλοτροφία και παραγωγή βασιλικού πολτού


 
 
 

Μελισσοκόμος ο οποίος θέλει να φέρει επάξια αυτόν  τον  τίτλο, οφείλει να ασχοληθεί και με την βασιλοτροφία, ώστε  να παράγει βασίλισσες για τα μελίσσια του.

Το πιο σημαντικό στοιχείο σε ένα μελίσσι είναι η βασίλισσα . Ο μελισσοκόμος πρέπει να φροντίσει  να έχει μόνο παραγωγικές βασίλισσες στο μελισσοκομείο του και όχι  μεγαλύτερες των δύο ετών.

Για τη βασιλοτροφία  υπάρχουν πολλές μέθοδοι και παραλλαγές αυτών.  Εμείς  επιλέξαμε να εφαρμόσουμε τη μέθοδο της ημί-ορφάνιας σε τριπλή, οριζόντια κυψέλη.

Ένα χρήσιμο εργαλείο για τη βασιλοτροφία και την  παραγωγή βασιλικού πολτού.

Την κατασκευάσαμε από παλιές, προς επισκευή , κυψέλες.

Παραθέτουμε αναλυτικά  τα βήματα.

1.      Επιλέξαμε τρείς κυψέλες , ο οποίες  χρειάζονταν αντικατάσταση στις βάσεις.

2.      Βγάλαμε τις βάσεις, κόψαμε τα πλαϊνά όπου απαιτούνταν και προσαρμόσαμε το διάφραγμα βασίλισσας.

3.      Ενώσαμε πρώτα τις δύο κυψέλες.

4.      Ενώσαμε και  την Τρίτη κυψέλη.

5.      Κάναμε τα μπαλώματα, όπου αυτό απαιτούνταν, καθώς  και το μεσαίο χώρισμα.

6.      Βάλαμε για βάσεις παλιούς αερισμούς από κυψέλες που είχαμε στην αποθήκη.    

7.      Απολυμάναμε την τριπλή κυψέλη με φλόγιστρο, (απαραίτητη εργασία  όταν χρησιμοποιούμε παλιά υλικά).

8.      Βάλαμε δύο καδρόνια 4χ6 για στήριξη, ώστε να δέσουμε καλύτερα την κατασκευή.

9.      Τοποθετήσαμε δύο τροφοδότες οροφής και φτιάξαμε δύο αερισμούς στο κέντρο.

10.  Στοκάραμε,  την  νέα πλέον,  τριπλό – κυψέλη μας.   

11.  Βάψαμε πρώτα το κάτω μέρος.

12.  Μετά το υπόλοιπο.

13.  Έτοιμη η τριπλό-κυψέλη.

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

25. Πρόπολη


Ένα από τα, όχι και τόσο γνωστά αλλά εξίσου ευεργετικά για τον άνθρωπο, προϊόντα της κυψέλης, είναι η πρόπολη. Από την αρχαιότητα ακόμη, οι Έλληνες  της έδωσαν το όνομα πρόπολις (προ + πόλις), δηλαδή υλικό που χρησιμοποιείται μπροστά από την πόλη, στην είσοδο της φωλιάς.
Είναι ένα υλικό που παράγουν οι μέλισσες. Για να γίνει αυτό, οι μέλισσες συλλέγουν την πρώτη  ύλη από φυτά, κυρίως κωνοφόρα δέντρα. Στη συνέχεια την εμπλουτίζουν με δικές τους ουσίες όπως σάλιο και άλλες εκκρίσεις, καθώς και κερί και γύρη. Το αποτέλεσμα είναι μία κολλώδης, ρητινοειδής ουσία.
Πρόπολη στη βάση κυψέλης
Μια ουσία που εξυπηρετεί με πολλαπλό τρόπο την κοινωνία της  μέλισσας, αφού χρησιμοποιείται:
σίτα  συλογής πρλόπολης

1.      Ως μονωτικό υλικό για να κλεισθούν ανοίγματα της φωλιάς ή της κυψέλης τους (π.χ. σχισμές ή χαραμάδες). Έτσι προφυλάσσονται τόσο από τα καιρικά φαινόμενα όσο και από «απρόσκλητους» επισκέπτες (π.χ. άλλα μικρά έντομα).

2.      Ως απολυμαντικό, αφού χάρη στις αντιμικροβιακές και μυκητοκτόνες ιδιότητές της, προστατεύει την κοινότητα από αρρώστιες.

3.      Ως υλικό κάλυψης εισβολέων (π.χ. έντομα ή τρωκτικά). Εφόσον κάποιος ξένος οργανισμός εγκλωβιστεί στην κυψέλη και δεν μπορεί να μεταφερθεί έξω από αυτήν, η πρόπολη αναλαμβάνει την «ταρίχευσή » του, ώστε αφενός να μην μυρίζει και αφετέρου να μην μολύνει την κυψέλη.
λεπτομέρια από σίτα πρόπολης
Η σύσταση της πρόπολης,(ρητίνες, γύρη, κερί, αιθέρια έλαια, βάλσαμα, ιχνοστοιχεία και άλλες ουσίες), δεν παρουσιάζει μεγάλες διαφορές ανά τον κόσμο. Αυτό που διαφέρει και μάλιστα καθορίζει και το χρώμα της, (από κίτρινο έως σκούρο καφέ), είναι η αναλογία των συστατικών της. Το ποσοστό αυτό ποικίλει και εξαρτάται άμεσα από την περιοχή των μελισσιών.
μπάλα πρόπολης

Έχει αποδειχθεί ότι οι ισχυρές αντιβακτηριακές, αντιμυκητιακές, αντιικές, επουλωτικές και αναισθητικές της ιδιότητες, δρουν θεραπευτικά στον ανθρώπινο οργανισμό για Δερματοπάθειες (π.χ. ακμή, έκζεμα, τραύματα, πρηξίματα, σταφυλόκοκκο, κ.α.), Γρίπη, Ιούς, Ρευματικά, Φλεγμονές (π.χ. λάρυγγα, στομάχι), Καταστολή πόνου.

πρόπολη
Σήμερα, η πρόπολη χρησιμοποιείται είτε στη φυσική της μορφή, είτε σε μορφή βάμματος. Μπορεί δε, η χρήση της να γίνει εσωτερικά ή εξωτερικά , ανάλογα την περίπτωση.

τριμένη πρόπολη
Εσωτερική χρήση:

·         Φυσική πρόπολη  μπορεί να χρησιμοποιηθεί τοπικά π,χ. σε  πονόδοντο (τοποθετείται πάνω στο δόντι), ή σαν χάπι για γενική επίδραση στον οργανισμό.

·         Σταγόνες βάμματος πρόπολης (π.χ. για κρυολόγημα, έλκος στομάχου ή άλλη εσωτερική κάκκωση  και  για ενίσχυση του οργανισμού προληπτικά)
Εξωτερική χρήση

·         Τοπικά σε δερματικές παθήσεις ή πληγές.

·         ως συστατικό ειδών περιποίησης δέρματος, ιδίως όταν αυτά είναι φυσικά, όπως π.χ. η κεραλοιφή.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

24. Λευκό κρασί - Μιά δύσκολη υπόθεση

Η οινοποίηση λευκού κρασιού, είναι μία δύσκολη διαδικασία αν δεν είσαι επαγγελματίας οινοποιός. Έτσι, ενώ υπάρχουν πολλοί ερασιτέχνες οινοποιοί, στην πλειονότητά τους ασχολούνται αποκλειστικά με την παραγωγή ερυθρού κρασιού. Ο κύριος λόγος δεν είναι απλώς η προτίμηση στο κόκκινο κρασί, αλλά η έλλειψη τεχνογνωσίας και μέσων παραγωγής του λευκού.
Διαπερνώντας εν τάχει τη διαδικασία οινοποίησης λευκού οίνου:






1.      Συγκομιδή καλής πρώτης ύλης (σταφύλια)


 
 



2.      Καθαρισμός εργαλείων








3.      Αποβοστύχωση
Η άμεση απομάκρυνση των κοτσανιών από τις ρώγες αποτελεί σημαντικό παράγοντα του τελικού γευστικού αποτελέσματος.








4.      Σπάσιμο των σταφυλιών. Έτσι απελευθερώνονται οι χυμοί τους, ο λεγόμενος μούστος.










5.      Απολάσπωση. Η διαδικασία διαύγασης του μούστου. Δηλαδή η απομάκρυνση κάθε στερεού συστατικού, (κυρίως τις φλούδες των σταφυλιών).











6.      Αλκοολική ζύμωση. Η μετατροπή των σακχάρων του μούστου σε αιθυλική αλκοόλη. Πρόκειται για μια εξώθερμη «αντίδραση» κατά την οποία η θερμοκρασία ανεβαίνει.




 
Συνοψίζοντας τις δυσκολίες της λευκής οινοποίσης:

·         Η απολάσπωση απαιτείται μόνο κατά την οινοποίηση λευκού οίνου και προϋποθέτει  λεπτούς χειρισμούς. Οι φλούδες των σταφυλιών πρέπει να αφαιρεθούν σε συγκεκριμένο χρόνο, ώστε να αφήσουν τις ουσίες τους στο μούστο, αλλά πριν εκχύσουν τις χρωστικές τους ουσίες (ιδίως εάν τα σταφύλια είναι κόκκινα). Αυτό επιτυγχάνεται με την ψύξη του μούστου προτού ακόμη αρχίσει η αλκοολική ζύμωση. Για τον ερασιτέχνη οινοποιό, αυτή η διαδικασία αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση, καθώς ελλείψει εξοπλισμού, καταφεύγει σε «πατέντες»!

·         Όμως και κατά την αλκοολική ζύμωση, το λευκό κρασί θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Η συνεχώς αυξανόμενη θερμοκρασία, κατά τη ζύμωση, δεν πρέπει να ξεπεράσει τους 18Ο C. Ο λόγος είναι ότι ο αρωματικός χαρακτήρας των λευκών οίνων είναι ευπαθής και η υψηλή θερμοκρασία οδηγεί σε καταστροφή των αρωμάτων του.

·         Τέλος, τα λευκά κρασιά είναι περισσότερο ευαίσθητα σε οξείδωση, αφού είναι «φτωχά» σε τανίνες. Οι τανίνες προέρχονται από τις φλούδες των σταφυλιών και επιβραδύνουν την οξείδωση στα κόκκινα  κρασιά. 

                              Οι δυσκολίες πολλές, αλλά και η απόλαυση μεγαλύτερη!

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

23. Αμπέλι - ταΐζοντας τα κοτσύφια.

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην καλλιέργεια του αμπελιού είναι οι ασθένειες (ωίδιο, περονόσπορος, φυλλοξήρα κ.λ.π)
 
 
 Στο δικό μας, ωστόσο, αμπελώνα, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα κοτσύφια.
  
Το επιστημονικό όνομα του κοτσυφιού είναι Turdus merula. Ανήκει στην οικογένεια των τσιχλών και είναι σχετικά μικρό. Τα αρσενικά είναι κατάμαυρα με κίτρινο ράμφος και κίτρινο περίγραμμα στα μάτια. Τα θηλυκά είναι γκριζοκάστανα με σκούρο ράμφος. Το κοτσύφι είναι ένα από τα πλέον κοινά είδη πουλιών στην Ελλάδα. Τρέφεται με έντομα, σκουλήκια, ή ακόμη και μικρά φρούτα.
 
 
 Όταν ο αμπελώνας βρίσκεται μακριά από κάποιο δάσος, τότε δεν κινδυνεύει από επιθέσεις κοτσυφιών.
Όμως, στη δική μας περίπτωση, που το δάσος βρίσκεται παντού και αμπελώνες στην περιοχή δεν υπάρχουν, το πρόβλημα της εισβολής κοτσυφιών είναι μείζον. Μάλιστα,  μέχρι σήμερα –κυρίως λόγω της εργασίας μου- δεν ήταν εφικτό να αντιμετωπισθεί, με αποτέλεσμα η εικόνα που παρουσίαζε το αμπέλι, την εποχή της ωρίμανσης των σταφυλιών, να είναι όχι μόνο αποκαρδιωτική, αλλά και απαγορευτική όσον αφορά τη λήψη οποιασδήποτε ποσότητας σοδειάς.
 
 
 Φέτος όμως, -αφθονίας χρόνου γαρ-, καλύψαμε όλο το αμπέλι με ειδικό δίχτυ για πουλιά. Η αλήθεια είναι πως και από άποψη κόστους και από άποψη ωρών εργασίας, το εγχείρημα αποδείχθηκε δύσκολο.
Πιστεύουμε πάντως, ότι φέτος θα μπορέσουμε επιτέλους να πάρουμε κάποια παραγωγή.
   



Άλλωστε, η λαϊκή παράδοση μάς προειδοποιεί:
 Του τρυγητή, του αμπελουργού, πάνε χαλάλι οι κόποι,
 
 
 
 
 
 
 
Αλλά επίσης και:
Μάζευε και ας είναι και ρώγες.
 
 
 Αυτό που μετράει τελικά, είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα!    ….παντού.